صابر كرماني

مستِ میِ عشقِ دوست نغمه‌سرا می‌رسدمژده و شادی به ما در همه جا می‌رسدبارِ دگر فرودین بهارِ زیبا رسیدنغمه مرغِ سحر، به گوشِ ما می‌رسدساغرِ می نوش کن، سازِ طرب گوش کنبرای پیر و جوان عیش و نوا می‌رسدزمین پُر از لاله و گل و ریاحین بودز آشنا مرحبا به آشنا می‌رسدز حرکتِ هر نسیم سرو برقصد به باغطراوتِ تازه‌ای صبح و مسا می‌رسدبه هر طرف جلوه‌گر، حُسنِ رخِ یار بینوقتِ سرور و نشاط، عهدِ صفا می‌رسدجلوه‌نما می‌شود شاهدِ بزمِ حضورگوهرِ بحرِ وفا، نورِ ولا می‌رسدفضای گلشن بود پر ز گل و نسترنیوسفِ عشق و ولا عقده‌گشا می‌رسدصابرِ شیرین‌زبان به عیش کوش این زمان ز آسمان جلوه مهر و ولا می‌رسد برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۱۸۶ صابر كرماني...

فصلِ بهار و خرمی، عیشِ دل و جان می‌رسدشادی دل، آرامِ جان، فیضِ فراوان می‌رسدآید نسیمی مشک‌بو، گل می‌دهد بر طرفِ جوبنگر ببین آثارِ هو، خوشنودیِ جان می‌رسدغم رَخت بربست از جهان برخیز و شادی کن عیانسازی بزن، شعری بخوان، رحمت ز رحمان می‌رسدخُرم بود باغ و چمن از عطرِ یاس و یاسمنشد با لطافت نسترن الطافِ سبحان می‌رسداز یُمنِ ماهِ فرودین باشد زمردگون زمینرو دشت و صحرا را ببین، هجران به پایان می‌رسدشادی صابر آن زمان آید نگارِ مهربانآرام گیرد در جهان سرخوش به سامان می‌رسدبرچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۱۸۷ صابر كرماني...